Dobry, zły i brzydki

Zapewne Szanowni Czytelnicy naszego bloga kojarzą ten tytuł. To klasyka westernu w reżyserii Sergio Leone, z bardzo dobrą obsadą i mistrzowską muzyką. Kto nie oglądał – polecam. W sieci dostępny za free. Na potrzebę czasu – 7 kwietnia, i okoliczności – wybory samorządowe, zmieniam tytuł na „Dobry, taki sobie i nie wiadomo jaki”. W rolach głównych: Mariusz Chrzanowski, Lech Antoni Kołakowski i Dariusz Domasiewicz – trzech kandydatów do objęcia sterów w mieście na następne pięć lat.

Charakterystyka bohaterów

Dobry – Mariusz Chrzanowski. Przez minione dwie kadencje dał się poznać jako zdecydowany, bezpośredni, unikający uwikłań politycznych, umiejący wpisywać się w zaistniałe okoliczności, odważny prezydent. Dzięki temu miasto zmieniło się bardzo. Widać to po jakości ulic, nowych obiektach jak dworzec autobusowy czy obiekty sportowe, wyremontowanych budynkach użyteczności publicznej – Filharmonia, Hala Kultury czy obiekty oświatowe, miejsca do rekreacji i wypoczynku – Park Jana Pawła II, odrestaurowany Stary Rynek, który wreszcie może spełniać zadanie placu miejskiego. Lista może być jeszcze dłuższa. Od 2015 roku w Łomży zrobiono dużo dobrej roboty. Korzystają z tego mieszkańcy.

Taki sobie – Lech Antoni Kołakowski. Zapracował na tę rolę obejmując pięciokrotnie mandat poselski. Z czego dał się poznać? Wydeptał kilka ścieżek w sprawie budowy Via Baltiki. To bodaj najbardziej charakterystyczny epizod “in plus” w jego karierze poselskiej. Poza tym zaliczył kilka wpadek, że wspomnę piratowanie ulicami Piątnicy z prędkością 108 km/h, kwalifikującą do zatrzymania prawa jazdy, niewłaściwe przechowywanie broni palnej, którą mu skradziono, rozstanie w nie do końca jasnych okolicznościach z PiS-em, której to partii był pięciokrotnym posłem. Wiele wskazuje na to, że potem układał się z sejmową większością i za poparcie w głosowaniach obejmował intratne posady. Od jesiennych wyborów raczej bezrobotny.

Nie wiadomo jaki – Dariusz Domasiewicz. Mówi o sobie same dobre rzeczy. Jest radnym miejskim od dwóch kadencji ale po konstruktywnych działaniach to raczej nie dał się szerzej poznać. W sprawach finansowych miasta z reguły głosował przeciw. W ostatniej kadencji nie zgłosił ani jednej propozycji, dotyczącej zmian w budżecie miasta. Można by rzec – wieczny na „nie”. Przyznał w jednym z ostatnich wywiadów, że do tych wyborów samorządowych, a konkretnie do wyborów bezpośrednich na prezydenta miasta, szykuje się od sześciu lat. Motorem w jego kampanii wyborczej jest krytyka działań dotychczasowego prezydenta. Zatrudniony w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w randze kierownika.

To pierwsza taka sytuacja, że w wyborach bezpośrednich na prezydenta miasta w Łomży startuje tylko trójka kandydatów. Przypomnę, że w roku 2002 startowało 10 osób, a w kolejnych wyborach, tj. w latach: 2006, 2010, 2014 i 2018 – po 7 osób. Taka liczba kandydatów powodowała, że o zwycięstwie decydowała druga tura głosowania. W tych wyborach jest realna szansa, że prezydenta miasta wybierzemy już w pierwszej turze.

Fot. Wikipedia