Marazm, syf, kiła, mogiła…

Może to zbyt daleko idące porównanie, ale takie nasunęło mi się jako pierwsze po debatach radnych w sprawie uchwalenia budżetu, a raczej jak na razie – nie uchwalenia budżetu miasta na ten rok. Przeciąganie liny, czy jak niektórzy mówią boksowanie się grupy radnych, z założenia będących na “nie” wobec prezydenta Chrzanowskiego, z tymże właśnie – trwa. Z zasłyszanej informacji, nadzwyczajną sesję, która ma być zwołana w związku z budżetem, zaplanowano na 17 stycznia. Czasu jest coraz mniej.

Czy radni mogą nie uchwalić budżetu miasta? Mogą. Czym to skutkuje? Tym, że budżet zostanie narzucony odgórnie przez Regionalną Izbę Obrachunkową. Dlaczego nie jest to korzystne rozwiązanie dla miasta? Bo RIO wytyczy tylko wykonanie podstawowych zadań finansowych, bez inwestycji, bez szans na rozwój. Marazm, syf, kiła, mogiła… na całej linii.

Jeżeli okaże się, że większość radnych w swoim zacietrzewieniu, tłumaczonym wszem i wobec, że przecież to chodzi o dobro miasta i jego mieszkańców, zdecyduje o nie przyjęciu budżetu, to stracą na tym wszyscy. Kogo mam na myśli? Przede wszystkim mieszkańców, którzy każdego dnia sumiennie wykonują swoje obowiązki na rzecz siebie, swoich rodzin, ale także na rzecz całej społeczności lokalnej. W dalszej kolejności myślę o mieście jako dobrostanie ogólnym, jak wszystko wymagającym środków na bieżące utrzymanie, konserwację, naprawy, wymianę części czy inwestycje w nowe. Stracą wreszcie radni, a najbardziej ci, którzy podniosą dłoń i przycisną przycisk na “nie” bądź “wstrzymuję się”. Dlaczego? W moim, subiektywnym mniemaniu, radni zostali wybrani przede wszystkim po to by mierzyć się z trudnymi zadaniami i je rozwiązywać, a nie przysparzać kolejnych problemów.

W głębi duszy mam jednak przekonanie, że mimo szeregu perturbacji, a także dzięki rozmowom mającym doprowadzić do wspólnego mianownika, większość radnych zagłosuje za przyjęciem budżetu. Czego sobie i wszystkim mieszkańcom Łomży życzę w tym Nowym Roku.