Pycha kroczy przed upadkiem. Przegrana boli jak diabli

Co się stało to się nie odstanie i tego się nie zmieni. Rozumiem, że porażka w wyborach na prezydenta miasta boli, może nawet bardziej niż jakakolwiek inna. A na pewno tym bardziej, gdy się miało przeświadczenie i zapewnienia z wielu stron, że wygrana jest na wyciągnięcie ręki.

Kandydat na prezydenta Łomży w ostatnich wyborach samorządowych Dariusz Domasiewicz już był w ogródku, już witał się z gąską. W jednym z ostatnich wywiadów zapewniał, że wygra w pierwszej turze. Jeszcze wcześniej, w towarzystwie Stanisława Kaczyńskiego, nawiązał kontakty z sąsiednim samorządem gminy Łomża, z którym snuł plany co to też on zrobi gdy łomżanie w większości to właśnie jemu powierzą misję dalszego prowadzenia interesów miasta i jego mieszkańców.  

Tymczasem 7 kwietnia mieszkańcy Łomży w większości zdecydowali, że to dotychczasowy prezydent Mariusz Chrzanowski zasługuje na większe zaufanie i to on wygrał wybory, obejmując stery miasta po raz trzeci z rzędu.

Czas leci. Wybory w Łomży zakończyły się tego samego dnia, którego się rozpoczęły. W chwili pisania tego tekstu mija dwa i pół tygodnia od tego wydarzenia, a na szczycie jednego z bloków przy Szosie Zambrowskiej cały czas wisi dumnie wypięte popiersie kandydata Domasiewicza.

To jakby nie przymierzając reklamować zgniłe truskawki. Czas na zmiany panie Domasiewicz…